Sinds 2005 gaan duizenden vrijwilligers op een dag in maart op pad om goed te doen aan de naaste. Sinds 2010 gebeurt dit onder de naam: NLdoet. En NLdoet het goed: vorig jaar waren er 310.000 vrijwilligers bij betrokken. Een fantastisch initiatief dat kleur en invulling geeft aan de participatiemaatschappij.

Met name dat laatste zet mij als voormalig kerkleider aan het denken. Want die doelstelling van NLdoet lijkt toch verdacht veel op de missie van de kerk; een praktische invulling van het gebod je naaste lief te hebben als jezelf.
Waarom heeft de Kerk van Nederland dit nooit als collectieve eenheid gedaan? Waarom doen we het nu niet? Of: wat kunnen we leren van NLdoet?

Samenleving en Koninkrijk

Hoewel onze koninklijke familie betrokken is bij NLdoet, gaat het er niet om het ‘Koninkrijk der Nederlanden’ op de NLdoet-dagen in het zonnetje te zetten. De organisatoren laten juist zien dat een betere samenleving alleen maar samen tot stand gebracht kan worden.
Als kerk geloven we in de zichtbaarheid van het Koninkrijk van God. Die zichtbaarheid kan alleen bereikt worden wanneer de kerk in de samenleving participeert. Doet zij dat niet, dan blijft het Koninkrijk van God een fossiele afdruk van een theologisch begrip.

Onvoorwaardelijke liefde

Bij NLdoet staat de hulpbehoevende centraal - zeg maar de 21ste eeuwse weduwe en wees. Simpel en relationeel.
Als voorganger heb ik ontdekt dat het voor veel kerken moeilijk is om het eigen belang op te geven. In veel acties is de kerk er niet onvoorwaardelijk op uit om de naaste lief te hebben. Men wil toch ook graag dat die naaste naar de eigen kerk komt, of op zijn minst het evangelie hoort, leest, of ziet - afhankelijk van het meegenomen evangelisatie materiaal.

Kloppend hart

"Vrijwilligers zijn het kloppend hart van vele sociale initiatieven. NLdoet laat zien hoe belangrijk actieve burgers voor de samenleving zijn", zegt de NLdoet website. Dat geldt toch ook voor de kerk? De leden van de kerk zijn het kloppend hart van een missionair evangelie. Ze zijn geroepen om een zoutend zout in de samenleving te zijn. Juist de kerkleden zijn de smaakmakers en samenbinders in de maatschappij.

Cadeau

Ik kan niet wachten tot de dag aanbreekt dat alle kerken in Nederland op een dag ergens in het jaar participeren in de samenleving door die samenleving het cadeau van onvoorwaardelijke liefde in de naam van hun Koning aan te bieden.