Of erger nog, dat ik het nooit goed kan doen en eigenlijk voortdurend tekort schiet. Zo'n constatering is logisch want als ik als mens naar mijzelf kijk en het van mij zelf moet verwachten dan kom ik altijd te kort en zal ik zeker falen.

Leven met jezelf

Eigenlijk een vervelende bezigheid om zo naar je zelf te kijken! Leven met jezelf is lastig. Kijken naar jezelf nog erger. Het is veel gemakkelijker om helemaal niet naar jezelf te kijken. Maar dan leef je wel voortdurend met een onzekerheid. Een kant van jezelf die je eigenlijk niet kent of waar je ook bang voor kan worden, omdat je er nooit naar kijkt. Je gaat leven met de angst dat iemand anders eens die kanten van je ziet en ontdekt dat je niet volmaakt bent!

Angst voor het onbekende

Zulke angst is reëel. Niemand wenst op zijn onbekende kanten gezien te worden. Toch is er Iemand die mij allang ontdekt heeft en al mijn kanten ook heel goed kent en er van weet. Voor God zijn er geen geheimen in ons leven. Hij kent jou en mij door en door en kent ons handelen in het goede en het kwade.
En in dat alles is Hij ons nabij.

Oordeel

Maar, zult u misschien zeggen: “Als God mijn fouten en mijn tekortkomingen ziet, dan moet Hij daar toch iets mee? Dat moet Hij als heilig God toch veroordelen?” Nou, God zal het zeker niet goedkeuren. En Hij is het zeker vaak niet met ons eens. Maar onze God heeft gekozen om zijn barmhartigheid en vergevingsgezindheid te laten overwinnen over zijn oordeel.

Jacobus schrijft het ons: “de barmhartigheid overwint het oordeel”.

Onbarmhartig zal het oordeel zijn over wie geen barmhartigheid heeft bewezen; maar de barmhartigheid overwint het oordeel. - Jacacobus 2:13