De radio liet vervolgens de tjiftjaf horen, die dus letterlijk tjif-tjaf-tjif-tjaf-tjif-tjaf zingt. Voor mij een nieuwe ervaring. Ik woon 11 hoog in een stadscentrum, met metro en verkeer voor de deur. Soms horen we wel eens een vogel, maar welke dat dan is, blijft een raadsel. Behalve het gekrijs van meeuwen die hun territorium van de zee naar de stad hebben verlegd. Die kakofonie ken ik wel.

radiostilte

Diezelfde middag hoorde ik een interview met een activist, die aandacht vroeg om ondersteunende muziek weg te laten op de radio. Geen irritante deuntjes meer onder verkeersberichten of andere belangrijke zaken en geen verbindende deuntjes als bruggetjes naar het volgende programma of item.
De pleitbezorger had het niet over 538 of 3FM, maar over radio in het algemeen. Anno 2016 moet alles ondersteund worden met van goede muziek afgeleide deuntjes. 'Musak' zoals John Lennon dit soort opvulpulp noemde.

bang voor de stilte

Het lijkt er op dat de mens de stilte niet meer kan waarderen of verdagen. Matthijs van Nieuwkerk zegt in een interview met de Volkskrant: "Muziek is een beetje de veilige schutting waarachter ik leef." En misschien slaat hij daarmee de spijker op zijn kop. Verschuilen we ons tegenwoordig achter een schutting van muziek of geluid? Zijn we bang geworden van de stilte, of kunnen we niet meer luisteren naar de stilte?

nieuw leven

Opmerkelijk twee verschillende programma's, die mij aan het denken zette: "Hoor ik de tjiftjaf nog?" "Wordt mijn leven ook overschreeuwd door de kakafonie van geluiden van 2016?" "Zoek ik de stilte nog, zodat ik het nieuwe leven kan horen, of moet mij dat maar gewoon overvallen?" Ik kwam tot de conclusie dat ik er bewust voor moet kiezen mij vaker terug te trekken in de stilte. Dat is nodig, wil je nieuw leven kunnen ontvangen.
Mijn grote voorbeeld Jezus, deed dit ook regelmaltig en kwam dan verfrist en krachtiger terug in de taak die Hij voor zich zag.

geluidsvolle liturgie

En hoe doen we dit in de kerk? Lopen we in evangelische kerken ook het risico dat we helemaal ondersneeuwd worden door geweld van muziek en woorden? Is er in onze liturgie nog ruimte voor stilte?
Stilte waar Gods Geest als een tjiftjaf het nieuwe leven kan aankondigen? Of zijn we een beetje bang geworden voor de stilte en is onze geluidsvolle liturgie een veilige schutting geworden?

Laten we de stilte weer in ere herstellen. In persoonlijk leven en in de kerk.
De lente komt eraan, ik heb hem horen zingen!