De gevolgen zijn apathie. Niets raakt de mens meer; hij wordt steeds eenzamer en vervreemdt van zijn eigen identiteit. Het is de realiteit van een drukke wereld waarin vele goden om je aandacht vragen.

God doet niet mee

En God? Doet Hij hier ook aan mee? Schreeuwt Hij ook steeds harder om aandacht te krijgen? Nee, Hij doet niet mee aan dit soort wedijver. Hij heeft dat ook niet nodig want onze Vader is een andere “god”. Hij is in geen enkel opzicht te vergelijken, want zijn Koninkrijk werkt precies andersom.

Onze Vader

Onze Vader daarentegen werkt in stilte. Hij laat zich ontdekken op een plaats waar andere goden niet kunnen komen. Hij laat zich ontdekken op de plaats van Schepper. Van ouderschap. Hij is onze Vader.

Gespeend kind

En wij mogen dagelijks leren als een baby, een gespeend kind, tot rust te komen, zoals de psalmist al schreef:

“Immers heb ik mijn ziel tot rust en stilte gebracht als een gespeend kind bij zijn moeder; als een gespeend kind is mijn ziel in mij. Israël hope op de Here van nu aan en voor immer”.
-Psalm 131: 2 en 3

Ooit een baby gezien voor en na de voedingstijd?
Voor de voedingstijd doet het mee aan de schreeuwrace van deze eeuw. Nadat het gevoed is, kan de wereld rondom een baby vergaan en nog zal de verzadigde blik niet veranderen.

Remedie

Dagelijks eerst bij Vader komen en je ziel, als een baby, jezelf tot rust laten komen, is de beste remedie om met een voldane grijns een hele dag door te komen in een wereld die overheerst wordt door drukte.